منبع مالیات بر درآمد سرمایه در ایران برخلاف جهان است

– اخبار اقتصادی – به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم ، موضوع مالیات در سه سال گذشته به یکی از مهم ترین دغدغه های فعالان اقتصادی تبدیل شده است. شاید بتوان گفت نقطه عطف این تغییر دیدگاه، ارتباط دستگاه های کارتخوان با سوابق مالیاتی و در مرحله بعد، فرآیند اصلی اعمال قانون پایانه های فروشگاهی و سامانه مودیان نبوده است. سابقه مالیاتی قبل یعنی با توجه به کامل بودن بانک های اطلاعاتی، دست سازمان امور مالیاتی برای شناسایی درآمد مردم بازتر شده است. با توجه به این ظرفیت، شاهد افزایش سهم مالیات در بودجه جاری کشور بوده ایم. علاوه بر این موارد، بحث افزایش پایه های مالیاتی مانند مالیات بر عایدی سرمایه (CGT) و مالیات بر درآمد کل (DIT) مطرح شد. برای سالها. در این میان مالیات بر درآمد یکی از بحث‌انگیزترین موضوعات مالیاتی از نظر قانون‌گذاری است. ابهامات زیادی در مورد نرخ مالیات بر سرمایه و بحث کاهش یا عدم تورم وجود دارد. بر این اساس، در میزگرد مالیاتی خبرگزاری تسنیم که با حضور علی درویشی، مدیرکل دفتر خدمات پژوهشی مرکز مطالعات و پیش بینی های توسعه، محمدرضا یزدی زاده، اقتصاددان و یونس تیموری، برگزار شد. و کارشناس امور مالیاتی، موضوع مالیات بر سرمایه، ابهامات و مشکلات آن مورد بحث و بررسی قرار گرفت. منابع مالیات بر عایدی سرمایه در ایران با سایر کشورهای دنیا متفاوت است: یکی از نکاتی که در مورد تصویب قوانین وجود دارد این است که الزامات اجرای آنها در ابتدا لحاظ نشده است. به همین دلیل می بینیم که بعد از چند سال قانون کاملاً خارج از چارچوب است و نیاز به تغییر از پایه دارد. با توجه به بحث های مختلفی که در مورد مالیات بر عایدی سرمایه و تغییرات فراوان آن وجود دارد، به نظر شما چه باید کرد تا قانون مالیات بر عایدی سرمایه به این سرنوشت دچار نشود؟ تیموری: ابتدا باید ببینیم که منظور از اعمال مالیات بر عایدی سرمایه چیست و سپس بررسی کنیم که آیا می تواند با این هدف موفق شود یا خیر. اگر به تجربه سایر کشورها در این زمینه نگاه کنیم، هدف از افزایش سرمایه، کنترل و هدایت سرمایه گذاری به سمت بخش های مورد نظر سیاست گذار است. نرخ مالیات بر سرمایه در سراسر جهان به طور کلی برعکس نرخ هایی است که ما تعیین می کنیم. معمولاً نرخ های مالیات بر عایدی سرمایه بالاتری برای بازار املاک و بورس در نظر گرفته می شود، اما در ایران بیشتر روی نرخ ارز، طلا و سایر بازارهایی که این اختلال را ایجاد کرده اند، تمرکز می شود. بنابراین هدف اصلی مالیات بر عایدی سرمایه در کشور ما کنترل تورم است. . تغییر در استفاده از قانون مالیات؛ از مالیات بر درآمد تا مالیات بر ثروت تیموری: اینکه چرا قوانینی را تهیه و تصویب می کنیم اما پاسخی دریافت نمی کنیم به این دلیل است که ما یک مدل موفق در کشورهای دیگر اتخاذ می کنیم اما کارکرد دیگری برای آن در نظر می گیریم. با اجرای این مالیات می توان تورم را به طور موقت کنترل کرد اما مالیات بر درآمد کارکرد اصلی خود را از دست می دهد. در واقع وقتی از تورم مالیات می گیریم، این مالیات بعد از مدتی به مالیات بر ثروت تبدیل می شود. شما در واقع دارایی دارید که در طول زمان ارزش آن افزایش یافته است. اگر از این اموال مالیات گرفته شود، در واقع نوعی مالیات بر ثروت است. . امکان قفل شدن دارایی ها با معرفی مالیات بر عایدی سرمایه: با این مدل به دنبال معرفی مالیات بر عایدی سرمایه، احتمالا شاهد قفل دارایی ها خواهیم بود. زمانی که ما بر افزایش ارزش دارایی مالیات می پردازیم، مالک انتخاب می کند که دارایی را نگه دارد و در این صورت دارایی را قفل می کند. تأثیر این رویداد ممکن است بدتر از زمانی باشد که چنین مالیاتی وضع نشده باشد. می دانیم که تغییر قانون در آینده کار آسانی نیست: ابتدا مالیات بر عایدی سرمایه باید در قالب لایحه دولت به مجلس ارائه می شد، اما پس از مدت ها تاخیر دیدیم که مجلس طرحی در این زمینه ارائه کرده است. . در ادامه بحث های کارشناسی مختلفی پیرامون این طرح مطرح شد. سوالی که وجود دارد این است که چرا تصویب این قانون اینقدر طولانی شد و با توجه به تغییرات زیاد چه نقاط قوت و ضعفی دارد: در طرح مالیات بر عایدی سرمایه که 27 ماده دارد، به دلیل استثنائات مطرح شده، تاثیر کمی بر آن دارد. ? انتظار می رفت. ما می گوییم افرادی که تا 4 خانه دارند معاف هستند. ما جمعیتی داریم که از مسکن استاندارد بی بهره هستیم. در فرآیند تصمیم گیری، گفتیم که در مرحله اول استثناهای بالا را در نظر بگیریم. باید توجه داشته باشیم که تغییر قانون به این سادگی نیست که بخواهیم سال آینده 4 خانه را به 2 خانه کاهش دهیم. برخی ارقام و موارد استثناء در نظر گرفته شده نیاز به اصلاح دارند. اما اصل این اقدام که دولت به سمت پایه مالیاتی جدید حرکت کرده است، اقدام مثبتی است. . آیا دستمزدها را هم کاهش می دهیم: باید ببینیم هدف از گرفتن این مالیات چه بوده است؟ وقتی از کاهش تورم صحبت می کنیم، چیزهای دیگری هم وجود دارد. به عنوان مثال در بحث حقوق و دستمزد کارمندان و کارگران می بینیم که حقوق آنها بر اساس تورم افزایش نمی یابد. ما قبول داریم که دستمزدها باید 20 درصد افزایش یابد، اما تورم دو برابر است، قدرت خرید روز به روز کاهش می یابد. ما هیچ گاه تا آنجا پیش نرفته ایم که قدرت خرید کارکنان را ثابت بدانیم یا به عبارتی دستمزد و حقوق را کاهش دهیم. ما می گوییم اگر این کار را انجام دهیم، تورم افزایش می یابد، اما از طرف دیگر می خواهیم این کار را برای مالیات بر عایدی سرمایه انجام دهیم. ما مالیات کاهش دهنده نداریم. بنابراین در این صورت باید به قیمت اسمی بسنده کنیم. مثل همه کشورهای دنیا که این قانون را دارند و تورم های مشابهی دارند. در صورت کاهش تورم، در دستورالعمل وصول مالیات سالانه مشمول تفسیر خواهیم شد. . ناکارآمدی سیاست های پولی در تورم بخشسانیم: یکی از بحث هایی که در مورد مالیات بر عایدی سرمایه مطرح شد این بود که با وجود معافیت های گسترده در این قانون، برای شناسایی ذی نفعان، لازم است همه افراد شناسایی شوند تا مشخص شود. که مشمول مالیات است بنابراین، طیف افرادی که باید شناسایی شوند بسیار گسترده است. با توجه به این توضیحات و شرایط آتی اجرا، قانونگذار چه اهدافی را از افزایش مالیات بر درآمد در نظر گرفته و آیا با این شرایط می توان به اهداف مورد نظر دست یافت یا خیر؟ قابل اجرا نیستند. سیاست های پولی باید تورم را کنترل کند که متاسفانه در ایران فراموش شده است. نرخ سپرده را به نام سیاست انقباضی بالا بردند در حالی که افزایش نرخ سپرده به معنای تقویت موتور نقدینگی بانک ها و سیاست انبساطی است، آنچه در تئوری ها به آن سیاست انقباضی می گویند نرخ سود اوراق دولتی است نه سود سپرده. حتی در بحث افزایش نرخ سود اوراق دولتی نیز این شرط وجود دارد که در بودجه دولت کسری وجود نداشته باشد. دولت نباید پولی را که جمع می کند خرج کند. در غیر این صورت بار دیگر شاهد سیاست توسعه طلبانه خواهیم بود. البته این موضوع شاید کم ضررترین نوع سیاست انبساطی باشد زیرا تقاضای کل را با ضریب کمتری (زیر دو درصد) افزایش می دهد. . مالیات مهمترین ابزار دولت برای کنترل تورم در بازارهای تنگ است. مشکل دیگر این است که اقتصادها معمولاً با تورم بخشی مواجه هستند. بنابراین در چنین شرایطی که دولت کسری بودجه دارد و نمی تواند پولی را که از طریق اوراق جمع آوری می کند نگه دارد و برخی کالاهای اساسی نیز به کالاهای سرمایه ای تبدیل شده اند، تنها ابزار موثر سیاست مالی یا مالیات است. سرمایه گذاری کالاهای اساسی به این معنی است که تقاضای اضافی وارد بازارهایی مانند املاک، مسکن یا خودرو می شود. وقتی مالیات وضع می کنید، هدفی را دنبال می کنید. اگر رویکرد کنترل تورم بخشی را در پیش بگیریم، هدف شما این است که اگر تقاضای غیرضروری وارد بخشی شد و باعث تورم آن شد، مالیات تقاضای لازم را از آن حذف کند. سپس جستجوی غیر ضروری را بزنید. . ما سرمایه داریم اما حکمت برنامه ریزی نیست نیستیدی زاده: در مقطعی از اقتصاد، ثروتمندترین و بدبخت ترین کشور جهان می شوید. یعنی برای رهایی از خام فروشی باید 50 میلیارد دلار سرمایه گذاری کنیم اما در خانه های خالی فقط 200 میلیارد تومان داریم. ما در واقع پول داریم. برنامه ریزی معنا ندارد، بنابراین باید چندین هدف را از اجرای سیاست مالی دنبال کنیم. اول، حذف الزامات اضافی که برای کالاهای اساسی وارد بازار شده است. دوم اینکه وجوهی که به بخش غیرمولد رفته است را به سمت مولد هدایت کنیم. به عبارت دیگر باید رفتار را تغییر دهیم یزدی زاده: وقتی می گوییم سیاست مالی تغییر رفتار کل است یعنی می خواهیم عده ای را از طلبگی منصرف کنیم. بر این اساس در سال 1397 اولین طرح مالیات بر درآمد سرمایه در وزارت اقتصاد تدوین شد. اصلاحیه قانون برای رئیس جمهور وقت ارسال شد اما ایشان موافق مالیات نبودند و به همین دلیل اعتقاد بر این بود که در دولت جدید این لایحه در همان ابتدای کار وارد مجلس شود. با این حال، این لایحه توسط دولت به طور کلی پذیرفته نشد. دولت باید لایحه ای با نگاه ملی تهیه کند اما مجلس لایحه ای را با نگاه جزئی پیشنهاد می کند. نتیجه همان شیر خالصی است که تحت عنوان مالیات بر عایدی سرمایه تصویب شد. . یزدی زاده: در این میان برخی از علما هم هستند که به دنبال تورم زدایی هستند در حالی که در حوزه مالیات عنوانی برای کاهش تورم نداریم. اگر قرار باشد درآمدها کاهش یابد، سزاوارترین درآمد، درآمد استحقاقی است، نه ثروت مازاد مردم. یعنی فردی که وقت و سلامتی خود را می فروشد مستحق کاهش تورم نیست اما فردی که دارایی مازاد است، وقتی می گوییم تا چهار خانه از مالیات معاف است، می دانید معافیت یعنی چه؟ رهایی یعنی حداقل شرایط لازم برای زندگی از نظر حکومت اسلامی. در سرتاسر دنیا گفته می شود که اقامتگاه اولیه بدون مالیات است و هر چیزی بالاتر از آن سرمایه گذاری محسوب می شود. در نتیجه مشمول مالیات می شود انتهای پیام/.