استفاده از منابع تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی می تواند کشور را به سمت افزایش تولید برق با استفاده از منابع طبیعی سوق دهد.
چندین کشور از جمله پاراگوئه، بوتان، لسوتو، نپال و اتیوپی پیشرفت قابل توجهی در انتقال به انرژی های تجدیدپذیر داشته اند.
کشورهای سراسر جهان به دنبال گذار سبز به کربن زدایی و انتشار صفر هستند. چندین دولت برای انجام تعهدات خود تحت توافقنامه آب و هوای پاریس، سیاست های ملی را برای ترویج تغییر از سوخت های فسیلی به جایگزین های تجدیدپذیر تدوین کرده اند. با این حال، برخی کشورها در این فرآیند موفق تر از سایرین بوده اند. کشورهایی که منابع انرژی تجدیدپذیر بیشترین سهم را در تولید برق خود دارند، همگی دارای منابع طبیعی فراوانی مانند انرژی زمین گرمایی، آبی و بادی هستند و اکثر آنها دارای شبکه های برق نسبتاً کوچکی هستند.
بر اساس گزارش OilPrice، رتبه بندی کشورهایی که بیشترین تولید برق تجدیدپذیر را دارند، به طور مداوم در حال تغییر است زیرا دولت ها بودجه خود را برای تسریع انتقال سبز در کشورهای خود افزایش می دهند. علاوه بر این، چندین کشور در حال تولید سطوح بالاتری از انرژی های تجدیدپذیر برای کمک به شبکه های برق بزرگتر هستند.
در سال 2023، پاراگوئه، بوتان، لسوتو، نپال، اتیوپی، نروژ، سوئیس، ایسلند، جمهوری دموکراتیک کنگو و آلبانی پاک‌ترین شبکه‌های برق را داشتند که نشان می‌دهد انتقال سبز در هیچ منطقه‌ای از جهان متمرکز نیست.
1- پاراگوئه: 100 درصد
پاراگوئه دارای پاک ترین شبکه برق در جهان است و تا پایان سال 2021 100 درصد برق خود را از منابع پاک تولید خواهد کرد. برق آبی 100 درصد تامین برق این کشور آمریکای جنوبی را تشکیل می دهد. پاراگوئه سومین تولیدکننده بزرگ برق آبی در جهان است که سالانه حدود 9 گیگاوات برق آبی تولید می کند. بیشتر این برق در سد Itaipo تولید می شود که سهم 70 درصدی از تولید برق پاراگوئه و همچنین صادرات انرژی به کشور همسایه برزیل را دارد.
پاراگوئه علیرغم دستیابی به تولید 100 درصد انرژی پاک، برنامه هایی برای تنوع بخشیدن به ترکیب انرژی های تجدیدپذیر خود دارد. در اوایل سال جاری، دولت این کشور قانون انرژی‌های تجدیدپذیر غیر متعارف را برای سازماندهی ترویج، تولید، توسعه و استفاده از برق تولید شده از منابع انرژی تجدیدپذیر غیر متعارف به غیر از انرژی آبی تصویب کرد.
کلودیا سنتوریون، وزیر فواید عمومی، گفت: از طریق این مقررات می‌توانیم بخش خصوصی را در این تولید برق مشارکت دهیم تا گام‌های بزرگی در جهت نوآوری و ارتقای صنایع جدید برداریم که اشتغال و بالاتر از همه پایداری بیشتر را برای ما فراهم می‌کند. خواهد آورد
2- بوتان: 99.8 درصد
بوتان رتبه دوم را در جنوب آسیا دارد و حدود 99.7 درصد از برق مورد نیاز خود را از نیروگاه های آبی تامین می کند. جنگل های وسیع به این کشور کوچک آسیایی کمک کرده است تا انتشار کربن خود را به صفر برساند و این کشور در کنار سورینام و پاناما به یکی از سه کشور جهان با انتشار کربن صفر تبدیل شده است.
در آوریل 2024، بانک سرمایه گذاری اروپا (EIB) اعلام کرد که قصد دارد به بوتان 160.2 میلیون دلار وام بدهد تا به این کشور در توسعه بخش انرژی های تجدیدپذیر خود، از جمله پروژه های خورشیدی و برق آبی در مناطق دور افتاده کمک کند.
توسعه صنعت انرژی خورشیدی بوتان به این کشور کمک می کند تا از هزینه های واردات انرژی در ماه های خشک اجتناب کند و همچنین از تنوع انرژی حمایت کند.
3- لسوتو: 99.3 درصد
لسوتو در آفریقای جنوبی بیشتر برق خود را از منابع انرژی آبی تولید می کند و انرژی خورشیدی و بادی سهم کمی از تولید برق این کشور را دارند. این کشور برای پخت و پز و گرمایش در مناطق روستایی به بیومس متکی است. این شبکه دارای یکی از کوچکترین شبکه های برق دنیا با ظرفیت تنها 73 مگاوات می باشد.
حدود 72 مگاوات برق آبی کشور توسط نیروگاه برق آبی مولا تامین می شود. دولت لسوتو ساخت سد پولی هالی را تصویب کرده است که انتظار می رود تا سال 2028 به بهره برداری برسد و هشت مگاوات ظرفیت برق آبی به شبکه اضافه کند.
تنها حدود 47 درصد از خانوارها در لسوتو به برق دسترسی دارند که عمدتاً در مراکز شهری این کشور متمرکز هستند. دولت لسوتو قبلاً برنامه ای را برای گسترش این پوشش به 75 درصد از خانوارها تا سال 2022 اعلام کرده بود، اما این هدف هنوز محقق نشده است.
4- نپال: 98.4 درصد
نپال بیشتر برق خود را از برق آبی تامین می کند که به حدود 97 درصد می رسد. این به لطف منابع طبیعی غنی نپال از جمله کوه ها، یخچال های طبیعی و رودخانه ها امکان پذیر است که آب مورد نیاز برای تولید برق آبی را تامین می کند. نپال حدود 2200 مگاوات برق آبی تولید می کند و پتانسیل تولید 50000 مگاوات برق آبی را دارد که این کشور را به یکی از بزرگترین تولید کنندگان در جهان تبدیل می کند.
این کشور جنوب آسیا دسترسی مردم به برق را در سال های اخیر بسیار افزایش داده است، از 19 درصد در سال 2000 به 94 درصد در سال 2023، با حمایت سرمایه گذاری قابل توجه چینی ها.
نپال هنوز به سوخت های زیستی و زباله وابسته است و حدود 21 میلیون نفر هنوز از زیست توده سنتی برای پخت و پز استفاده می کنند. در سال 2021، سوخت های زیستی و زباله ها حدود 67.2 درصد از ترکیب انرژی نپال را تشکیل می دهند.
5- اتیوپی: 98.1 درصد
اتیوپی، در شاخ آفریقا، بیشتر برق خود را از منابع تجدیدپذیر، از جمله انرژی آبی، زیست توده، خورشیدی، باد و زمین گرمایی تولید می کند. اتیوپی بزرگترین تولید کننده برق آبی در آفریقا است و این منبع انرژی حدود سه چهارم برق این کشور را تامین می کند.
حوضه رودخانه Omo-Djiber حدود 45 درصد از نیروی برق آبی اتیوپی را از طریق سه سد بزرگ تامین می کند. اتیوپی در سال های اخیر به طور فزاینده ای در برابر تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر شده است زیرا دوره های طولانی خشکسالی تأثیر مخربی بر تولید برق آبی این کشور داشته است.
اتیوپی پتانسیل تولید بیش از 60000 مگاوات برق از منابع آبی، باد، خورشیدی و زمین گرمایی را دارد. اما به دلیل عدم سرمایه گذاری در گذشته، این کشور در بهره برداری از منابع طبیعی انرژی خود دچار مشکل شده است. این کشور در حال حاضر 5200 مگاوات ظرفیت تولید نصب شده دارد و دولت قصد دارد این ظرفیت را در دهه آینده به 17000 مگاوات افزایش دهد، اما نگرانی‌هایی وجود دارد که تقاضا از عرضه پیشی بگیرد زیرا هم اقتصاد و هم جمعیت همچنان در حال رشد هستند.
منبع:
ایسنا
آیا این اخبار اقتصادی برای شما مفید بود؟ امتیاز خود را ثبت کنید
