صندوق توسعه را برای رشد توسعه دهید

– اخبار اقتصادی – به گزارش خبرگزاری تسنیم ، محمدرضا سبزعلی پور، رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در یکصد و چهاردهمین نشست ماهانه خود با اعضای مرکز جامع صادرات ایران، طی سخنانی در جمع مدیران، کارآفرینان و کارآفرینان. فعالان اقتصادی با اشاره به اهمیت سرمایه گذاری داخلی و خارجی برای رشد و توسعه اقتصاد و ایجاد امنیت در کشور و همچنین حل مشکلات اقتصادی به ویژه ایجاد اشتغال و بهبود معیشت مردم، تاکید کردند. وی گفت: تلاش های. همه اعم از بخش خصوصی و دولتی و کارمندان کشور به همه نهادها، سازمان ها و وزارتخانه ها باید به سمت اقتصاد سوق داده شوند کشور ما روز به روز رشد خواهد کرد و مشکلات اقتصادی ما به سرعت کاهش خواهد یافت. وی افزود: بدون سرمایه گذاری داخلی و خارجی و بدون جهش گردش مالی کارخانجات و تولید، نه تنها اقتصاد کشور هرگز رشد و توسعه نخواهد یافت، بلکه مشکلات اقتصادی کشور ما نیز به تدریج پیچیده تر خواهد شد!! پیشرفت کشور و برداشتن گامهای بزرگ و سازنده و نه اینکه هر ارگانی یا هر مسئول یا اداره دیگری به فکر خود باشد و با “منافع ملی” مبارزه کند و بر خلاف آنها عمل کند!! و نظام های اقتصادی تاثیرگذار کشور گفت: یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین نهادهای اقتصادی که در 20 سال گذشته با هدف حفظ سرمایه ملی و کمک به رشد و توسعه کشور وجود داشته است تصویب و در مجلس آزاد شد، «صندوق توسعه ملی» بود. صندوق توسعه ملی با هدف تبدیل بخشی از درآمد حاصل از فروش نفت و گاز، میعانات گازی و فرآورده های نفتی به ثروت پایدار، مولد و سرمایه مولد اقتصادی و همچنین حفظ سهم نسل های آینده نفت و گاز. منابع و فرآورده های نفتی به تصویب رسید و ابتدا در سال 1379 با نام «حساب ذخیره ارزی» ایجاد شد و سرانجام در سال 1389 بر اساس ماده (84) قانون برنامه پنجم توسعه اقتصادی کشور راه اندازی شد. با تصویب شورای اسلامی شهر شروع به کار کرد. وی تصریح کرد: بنا بر این بود که این صندوق هر روز بزرگتر شود تا در جهت رشد و توسعه اقتصاد کشور موثر واقع شود و باعث سربلندی ایران و ایرانی شود. اما آنچه تا سال 1400 شاهد بودیم این بود که ایران دارای یک صندوق ضعیف، شکست خورده و پرحاشیه بود که منابع محدود فروش نفت به حساب آن واریز شد و بسیاری از همان منابع از صندوق خارج و به طرق مختلف خرج شد. !! سبزه علیپور تصریح کرد: صندوق توسعه ملی تقریباً نابود و به فراموشی سپرده شده است و کسی نیست که آن را محقق کند. دورانی شروع شده!! بر اساس گزارش های منتشر شده، مجموع وجوه دریافتی در صندوق توسعه ملی از ابتدای ایجاد تا پایان سال 1402 معادل 161 میلیارد دلار است. ظاهراً تا قبل از سال 1400 حدود 150 میلیارد دلار به حساب صندوق واریز شده و حدود 135 میلیارد دلار از آن با عنوان تسهیلات ارزی برای شرکت ها، کمک های اضطراری و جبران کسری دولت از حساب صندوق برداشت شده است. که بیشتر آن 135 میلیارد معوق بوده و هنوز به حساب صندوق بازنگشته است!! ، یعنی به طور کلی صندوق نسبتا ضعیفی است و افزود: چرا به رشد و توسعه کشور اهمیت نمی دهیم؟ چرا قوانین مصوب مجلس را به درستی اجرا نمی کنیم؟ چرا نمایندگان مجلس بر اجرای قوانین مجلس نظارت ندارند؟ چرا نسبت به پولی که از صندوق برداشت شده و به حساب صندوق برنگشته بی تفاوت بودیم؟ و ده ها سوال دیگر اما اگر…!!!! آیا نباید «صندوق توسعه ملی» کشورمان روز به روز بزرگتر و منابع آن بیشتر شود و اهمیت آن برای رشد و توسعه اقتصاد و حفظ منافع نسل های آینده بیشتر شود؟ خوب پس چرا هیچکس از رشد و گسترش صندوق کشورمان حمایت نمی کند؟! علیپور تصریح کرد: تا جایی که ما دیدیم و از اخبار مطلع شدیم، مدیریت صندوق توسعه ملی در دولت سیزدهم و بعد از سال 1400 فعالیت قابل تحسین این صندوق به مدت 2.5 سال در دولت جدید مثبت و بیشتر از مدیران بوده است. این صندوق در 20 سال گذشته!! یعنی صندوقی با موجودی 15 میلیارد دلاری و با 9 برابر تقاضا به دولت سیزدهم واگذار شد، سایر کشورهای نفتی دنیا منابع این صندوق را در پروژه های بزرگ سرمایه گذاری کنند، بنابراین اگر صندوق برود پرداخت کند. برای تسهیلات در جایی حداقل باید از سود سرمایه گذاری پرداخت شود نه از مانده صندوق و با این نوع مدیریت اگر منابع صندوق با فروش و صادرات نفت افزایش پیدا نکرد حداقل باید صندوقی را به مدیریت بعدی با همون 15 میلیارد دلار!! ایده بسیار جالب و خوب و ستودنی بود که مدیریت صندوق در صدد اجرا بود و شنیدن این خبر در سال 1400 هم ما را خوشحال کرد که چرا در این جلسه به موضوع “صندوق توسعه ملی” رسیدم این است که وقتی برخی صندوق را به حاشیه برد، هیچکس و هیچ ارگان و ارگانی اعتراضی نکرد، اما حالا که نقاط ضعف مجموعه پیدا و رفع می شود و صندوق شکوفا می شود و به آن عزت و شخصیت می بخشد، نه تنها هیچ کس قدر آن را نمی داند، بلکه گاهی قدر آن را نمی داند. دیده می شود که علیه برنامه ها و عملکرد صحیح مدیریت صندوق سنگ اندازی می کنند!! آیا دولت باید سهم درآمد نفتی را که هر ساله به صندوق توسعه ملی می‌رود نسبت به سال قبل افزایش دهد تا اینکه وابستگی بودجه سالانه به درآمد نفت به صفر برسد؟ و چه گذشت در 15 سال گذشته که بحث اقتصاد مقاومتی شروع شد، نه تنها وابستگی بودجه به درآمدهای نفتی کاهش نیافته است، بلکه وجوهی که به صندوق توسعه ملی می رود افزایش پیدا نکرده است!! یک سال می گویند 20 درصد، یک سال می گویند 30 درصد و یک سال دیگر 40 درصد و دوباره می خواهند منابع ورودی را کاهش دهند و دوباره 20 درصد می شود و بعد از مدتی دوباره 40 درصد می شود و کلا سوزن منابع ورودی به صندوق بین 20 تا 40 درصد گیر کرده و اصلا نیازی به افزایش نیست!! شورا مصلحت‌آمیز با سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در میادین نفتی مخالفت کرد و آن را رد کرد.» با این روش و با این نوع برخوردها و عدم حمایت ها، نه تنها وجوهی را که وارد صندوق می شود، افزایش می دهید، بلکه مانعی برای درآمدزایی صندوق در راستای «منافع ملی» می کنید؟ صندوق توسعه نمونه ای از چندین گروه اقتصادی دیگر در کشور است که عملکرد موفقی دارند اما تا زمانی که فلان مسئول در کشور ورشکست می شود یا گروه تحت مدیریت او اهمیتی به تخصص و تخصص ندارد توانایی های مدیران بیکار فوراً به فکر مجموعه هایی مانند صندوق می افتند و بیکاران را در این سیستم تحمیل می کنند!! تحمیل چنین مدیری به سازمان های موفق اصلاً کار درست و پسندیده ای نیست و شاید این انتصابات بی ضابطه و اشتباه منجر به سوراخ شدن چهار تا شود. چرخ های این سازمان موفق!! کشورهای نفت خیز پس ما می دانیم که صندوق ما و سایر منابع مالی مانند کویت، امارات متحده عربی، عربستان سعودی، نروژ، روسیه، آمریکا و غیره کجاست. کجایند!!صندوق مملکت ما 15 میلیارد دلار است اما برخی از این صندوق ها بیش از 600-700 میلیارد دلار منابع دارند!! این یک قطره در اقیانوس است!! برخی از این صندوق ها حتی در مریخ سرمایه گذاری کرده اند اما ما به صندوق کشورمان اجازه نمی دهیم به جای مریخ در پروژه های نفتی خودمان سرمایه گذاری کند تا 15 میلیارد دلار ما را از این انتقال محافظت کند یا شاید با مدیریت صحیح به 20 میلیارد دلار برسد!! چرا با چنین تصمیماتی «صندوق توسعه ملی» را محدود می کنیم!! باید تلاش کنیم صندوق توسعه ملی محدود نشود. زیرا اگر صندوق توسعه را توسعه دهیم قطعا اقتصاد ایران توسعه می یابد و ذخایر ارزی به خوبی برای نسل های آینده حفظ می شود.